Około 121 osób podjęło próby bezbłędnego napisania X BIAŁOBRZESKIEGO DYKTANDA. Konkurs odbył się 15 listopada 2019 roku w sali gimnastycznej PSP nr 1 im. KEN W Białobrzegach. Głównym celem Dyktanda 2019 było propagowanie zasad poprawnej polszczyzny, sprawdzenie umiejętności pamięciowego pisania ze słuchu, sprawdzenie znajomości zasad ortograficznych wykorzystywanych w tekście pisanym. Autorem tekstu dyktanda tradycyjnie był językoznawca, przewodniczący Rady Języka Polskiego prof. Andrzej Markowski. Profesor Markowski był też szefem komisji konkursowej. Zasiedli w niej także nauczyciele z placówek oświatowych z gminy i powiatu białobrzeskiego m.in.

1. Magdalena Marchewka z Zespołu Szkół Ponadpodstawowych im. St. Staszica w Białobrzegach
2. Grażyna Huzar z Liceum Ogólnokształcącego im. AK w Białobrzegach
3. Anna Król z Liceum Ogólnokształcącego im. AK w Białobrzegach
4. Anna Stolarczyk z Publicznej Szkoły Podstawowej w Stromcu
5. Edyta Pałczyńska z Publicznej Szkoły Podstawowej w Suchej
6. Beata Białkowska z Publicznej Szkoły Podstawowej im. T. Kierzkowskiego w Promnie
7. Natalia Krawczyk z Niepublicznej Szkoły „Siódemka” w Białobrzegach
8. Izabela Kiraga z Publicznej Szkoły Podstawowej nr 1 im. KEN w Białobrzegach
9. Marta Mikulec z Publicznej Szkoły Podstawowej nr 1 im. KEN w Białobrzegach
10. Renata Wolińska z Publicznej Szkoły Podstawowej im. J. Korczaka w Czarnocinie
Pisanie wielkiej klasówki trwało ponad 40 minut, sprawdzanie przez 10 osób – półtorej godziny.
Tytuł Białobrzeskiego Mistrza Polskiej Ortografii zdobyły:
- Aleksandra Bień z LO im. AK w Białobrzegach – kategoria młodzież
- Natalia Regulska z PSP im. AK w Bożem – kategoria młodzież
II Wicemistrzynią jest Agata Zalewska z PSP im. M. Konopnickiej w Starym Goździe – kategoria młodzież
III Wicemistrzynią została Renata Piotrowska z PSP im. D. Czachowskiego w Stromcu – kategoria młodzież
Ponadto Jury przyznało następujące wyróżnienia:
- Maja Świniarska z PSP im. M. Konopnickiej w Starym Goździe – kategoria młodzież
- Sandra Uliasz z ZSP im. St. Staszica w Białobrzegach – kategoria młodzież
- Mateusz Koperski z ZSP im. St. Staszica w Białobrzegach – kategoria młodzież
- Weronika Górska z LO im. AK w Białobrzegach – kategoria młodzież
- Kamila Sitarek z LO im. AK w Białobrzegach – kategoria młodzież
- Jakub Senator z LO im. AK w Białobrzegach – kategoria młodzież
- Jolanta Głąbikowska z LO im. AK w Białobrzegach – kategoria młodzież
- Zuzanna Głąbikowska z LO im. AK w Białobrzegach – kategoria młodzież
- Klaudia Skiba z LO im. AK w Białobrzegach – kategoria młodzież
Nagrody główne i wyróżnienia wręczył Wiceburmistrz Miasta i Gminy Białobrzegi – Mieczysław Danielewicz, Dyrektor PSP nr 1 im. KEN w Białobrzegach - Jolanta Plesiewicz oraz Dyrektor MGOK w Białobrzegach – Zygmunt Andrzej Łukomski.
Serdeczne podziękowania składamy szanownej Komisji Konkursowej za pracę włożoną w sprawdzanie prac konkursowych, Dyrekcji PSP nr 1 im. KEN w Białobrzegach , a także kadrze pedagogicznej w/w placówki za okazaną pomoc w organizacji konkursu i udostępnienie sali gimnastycznej.
Gratulujemy i serdecznie zapraszamy na kolejną edycje!!! Warto zmierzyć się z polską ortografią, dobrze przy tym się bawiąc.
TEKST DYKTANDA 2019
„Któż by mógł”
Któż by mógł przypuszczać, że podróż pociągiem może dostarczyć tylu wrażeń! Zważywszy na to, że skądinąd nie pierwszy raz w ponaddwudziestopięcioletniej historii swoich wędrówek tu i ówdzie, w kraju i zagranicą, wybrałem ten bądź co bądź bodaj najbezpieczniejszy środek lokomocji, nie spodziewałem się superemocji w trakcie jazdy.
Jednakowoż, jak się okazało, czekała mnie seria różnorodnych, miłych i niemiłych, niespodzianek. Zrazu okazało się, że zamiast spodziewanego pociągu InterCity dróżnik na małej stacyjce Laskowo-Zdrój zapowiedział ekstrapojazd, czyli najnowocześniejsze pendolino, które z rzadka stawało przy nie najlepiej utrzymanym peronie, porosłym gdzieniegdzie lebiodą i innymi chwastami. Wkrótce jednak okazało się, że owo pendolino spóźni się co najmniej kwadrans. Ponieważ zaczęło mżyć, chcąc nie chcąc trzeba było się schronić pod z lekka przeciekającą wiatą przydworcową, nie najlepiej chroniącą przed podmuchami wiatru.
W końcu pendolino majestatycznie wsunęło się na nieco zdewastowany peron, więc przeskakując wzdłuż i wszerz pomiędzy płytami chodnikowymi, dotarłem do drzwi pojazdu, które quasi-automatycznie (bo jednak z lekkim popchnięciem) otworzyły się, wpuszczając pasażerów do wnętrza pojazdu. Tam czekała na nas arcymiła stewardesa, która po kolei wskazywała miejsca w bezprzedziałowym wagonie drugiej klasy. Nasamprzód usadziła rodziców z dziećmi i osoby z niepełnosprawnością, potem wskazała miejsca pozostałym pasażerom. Nie było to zapewne zgodne ze standardowymi przepisami, które nakazywałyby zajmowanie miejsc zgodnie z zapisem na bilecie, jednakże w tym wypadku było jak najbardziej racjonalne, jako że bilety nasze opiewały na pociąg zgoła innego typu.
Rozpoczęła się bezszmerowa jazda z niewyczuwalnym niemal łagodnym kołysaniem w tę i we w tę stronę, gdy pendolino brało zakręty. Po niedługim czasie zaproponowano nam jeden z napoi – kawę, herbatę lub wodę mineralną. Wybrałem kawę, co, niestety, skończyło się dla mnie nie najlepiej, gdyż wskutek niezborności moich ruchów, gdy pociąg z lekka przyhamował, niemała porcja ciemnobrązowego płynu znalazła się na moim pulowerze w czerwono-czarną kratę. To skwasiło mi humor i już do końca podróży nie mogłem skupić się na podziwianiu krajobrazu zmieniającego się co chwila za oknem. Wreszcie po dwuipółgodzinnej jeździe znalazłem się w miejscu docelowym tego etapu mojej peregrynacji – Bielsku-Białej. Tam spotkały mnie inne niespodziewane wydarzenia, ale to już całkiem inna historia.